veranderingen

ze keek naar niets, de kans dat ze lachte was niet hiel
in gedachte onderzocht ze haar levenswiel
het leven is natuurlijk mooi
maar ze kijkt ernaar uit haar kooi
veilig van de wolven maar zo eenzaam
haar hoop verliet haar langzaam
waarom moest het zo gaan vroeg ze zich af
ze vond zichzelf te maf en zo laf
op haar fiets keek ze overal wel
maar niets trok haar aandacht,niets trok aan de bel
saai en levenloos
dood van binnen omdat ze ervoor koos
spijt dat ze ooit sprak
dat ze haar hoofd naar buiten stak
op een 11 jarige leeftijd
ze wou terug in de tijd
toen ze maar vijf jaar was
wat zij toen zo wonderbaarlijk vond was slechts gras
nu ziet ze het geheel
daarom heeft ze ook een brok in haar keel en het word haar veel te veel
ze twijfelt of ze nog zo verder kan
krijgt ze later wel een man?
krijgt ze wel kinderen van wie ze zoveel zal houden?
maar een ding is wel zeker,ze zal een kasteel voor haar toekomst bouwen

© Copyright de vermomde