Opgesloten in mezelf

Al jaren lang opgesloten in deze kooi
Aan het eind van een lange donkere gang
Met een groot slot aan de tralies deur

De kamer bevat alleen mijn lichaamskleur
Ik Schreeuw waarom laat het me niet vrij
Dan was ik vrij en blij

Maar ja dat kan niet
Want ik zit vast met alleen een heel klein beetje riet
Dat is mijn eten
Het zegt:''Dat krijg je alleen te vreten.''

Ik dacht aan vroegere tijden
Toen het me nog niet liet lijden
Was ik maar vrij, zo vrij als een vogel
Maar ja dat kan niet

Ik zal nooit meer mijn vrijheidslied zingen
Dat komt omdat ik gepest ben
Ik proef nog steeds dat riet in mijn mond
Luister goed!! Mijn ziel is gekwetst en komt nooit meer vrij

Als ze vrij is van alle haat,verdriet en herinneren, ben ik vrij
Want ik ben haar ziel, die ooit in deze kooi viel
En ik kom nooit meer vrij
Uit de ketens van de nare herinneringen

© Copyright Lummy