Gedicht zonder naam

Soms dan wordt het me te veel,
en grijpt de angst me om de keel.
Ik heb zoveel verdriet,
is er dan werkelijk niemand die het ziet?
Ik vind het moeilijk om er over te praten,
kan ik het maar gewoon hier bij laten.
Stopt het dan nooit,
ik wil graag dat mijn hart ontdooit.
Er mee geconfronteerd worden,
komt bij mij niet aan de orde.
Ik kan het zelf niet,
en hoop dat God het ziet.
Ik wil dat Hij mij helpt,
zodat ik niet verder verwelk..

© Copyright reeneppoimoan