Verdriet
Ik kijk naar de foto`s van toen.
Ineens voel ik een traan halverwege mijn wang.
Ik snap het, maar ook snap ik het niet.
Sommige mensen hou ik zoveel van, maar die zie ik bijna niet.
Ik heb 1 wens en dat is een heel groot pak pleisters .
Die ik kan gebruiken bij mijn verdriet.
Want ik wil dat het weer als toen was zoals op de foto`s
Met mijn hele familie dat zou ik willen
Gezellig met z`n alle op verjaardag en geen gezeur.
Ik wil het zo graag dat die tranen komen ineens uit het niets.
© Copyright Amber Bartels
Ingezonden door
Amber Bartels
Geplaatst op
28-03-2011
Over dit gedicht
mijn familie