Het allerliefste hondje
Als kleine hondjes praten konden,
dan vroeg ik het je onomwonden
Heb je na al die jaren rondjes rennen,
nu dan de grenzen van je lijfje leren kennen?
Smeek je ons nu met die ogen zo trouw,
je te verlossen uit je lijden, liefst heel gauw?
Bijna 14 jaar ben je nu een volwaardig lid van ons gezin,
observeer je ons rustig steunend op de leuning met je kin
Klein, speels, lief en ontzettend eigenwijs tuimelde je bij ons binnen
Je hebt ons zo ontzettend veel moois gegeven, ik weet niet eens waar te beginnen
Je kusjes, de knuffels, rondjes-om-de-tafel, je vrolijk kwispelende staart,
wat gaan we je vreselijk missen, maar wat ben je ons verdriet waard!
Want voor jou, mijn lieve kleine pluizenbol,
is er de laatste maanden geen sprake meer van lol
Lopen gaat moeizaam, zitten slecht
zo kom je niet meer tot je recht
Aan een lang en mooi leven komt nu een waardig slot
Dit is voor jou het beste, ook al voelt het voor ons nu ontzettend rot
Dit is de ultieme daad van liefde; het allerlaatste dat we voor je kunnen doen,
Je blijft voor altijd mijn hondje en in gedachten geef ik je nu een allerlaatste dikke afscheidszoen.
© Copyright Nikki83
Ingezonden door
Nikki83
Geplaatst op
22-03-2011
Over dit gedicht
Voor de allerliefste hond ter wereld die vandaag na een lang en gelukkig leven vredig zal inslapen. Maar wat ga ik hem missen.