Afscheid
We stonden tegenover elkaar
Zwijgend, starend naar de grond
Bang om dit moment te kwetsen
Dit moment, op deze prachtige avond
Te verlegen om je om je hals te vliegen
Te verlegen om een afscheidswoord te spreken
Te verlegen om je een zoen te geven
De avond mist daalde als een deken
Geen warme, zachte denken
Maar van kilte en ijzige kou
Een deken die het afscheid bevestigde
Het afscheid tussen mij en tussen jou
Nog één keer keek ik in je ogen
Er twinkelde een heldere traan
Toen werd je met de mist meegezogen
En ben je echt bij me weggegaan
© Copyright ilse
Ingezonden door
ilse
Geplaatst op
13-03-2011
Over dit gedicht
twee verlegen mensen, die afscheid nemen en weten dat ze elkaar nooit meer tegen komen