ik kon niet meer, ik was bang.

Ik was zo ver,
maar kon niet meer,

ik stond op het podium maar op eens was ik er niet meer.

Het licht viel uit de ramen gingen dicht..
ik wist niks meer te zeggen,
het was voor mij gezwicht.

ik ben zo bang niks maakt het mij meer uit..
ik ben weggejaagt
voor ozo lang,
kan je me helpen kan je er voor me zijn..
want zoals ik ben kan niemand anders zijn.. dit is mijn leven, mijn toekomst en heden..
maar, wees maar kalm,

ik zal er voor je zijn.

het is voorbij..
het licht gaat aan..
ik hoef niet meer bang te zijn,
want ik kan weer naar buiten gaan.

© Copyright Robbin van Diest