Sneden

Elke keer steek ik het mes dieper en dieper in mijn polsen, het bloed blijft maar stromen.
Het is nu het moment dat m'n armen vol zijn met littekens, misschien is dan echt mijn eind gekomen.
De tranen van elke dag huilen zijn verdampt, alles is overgegaan in haat.
Het enige wat je voelt is de pijn, alsof er niks anders bestaat.
Je ouders hebben geen idee wat er in je afspeelt, dus verberg je je sneden.
Je hoopte dat het ooit anders was, maar dit is toch echt jou leven.
Je pakt het mesje, voor weer een nieuwe snee. Maar dit keer niet op je arm, het einde van je leven, ik ben er klaar mee.

© Copyright Niens.