Dankzei u besta ik.

Mijn vader had pijn aan zijn hoofd,
ze moesten zijn hoofd opensnijden.
Hij had nooit in God gelooft,
maar God had echt medelijden.

Mijn overgrootmoeder en mijn broer gingen naar de kerk om te bidden,
Ze dachten dat hij dood ging zijn.
De dokter snee het hoofd doormidden,
iedereen had liefdespijn.

En toen gebeurde het : hij werd wakker,
hij was gewoon klaarwakker.

Iedereen was blij,
ja hoor hij was niet dood.
Men broer zei : samen staan we zei aan zei !
en toch heeft hij nooit in God gelooft.

Als hij dood was bestond ik niet,
maar mijn vader doet me pijn.
Door hem heb ik veel verdriet.

Is hij nu ziek in zijn hoofd ?
ik heb hem altijd al gelooft.

Maar hij sprak nooit de waarheid,
heeft hij nu echt geen spijt ?

Mijn verhaal is gedaan,
ik zal maar eens van de computer gaan...

© Copyright Caroline de Vries