Radeloos en levensmoe

De gedachten zijn donker
als de lucht in een hevige storm
Stom? Weer belogen en bedrogen
niet weer die eenzaamheid en verdriet!

Storm raast door mijn hoofd
wordt het een trein, een touw, pillen
Een ongekende leegte, pijn en twijfels
ik kan simpelweg niet verder dan hier

Woorden galmen nog steeds na
huilend zak ik door mijn knieën
wend mijn betraande gelaat tot God
vele vragen vuur ik af, antwoord blijft weg

Moet ik sterk zijn, pff voor wie dan
voor `t kind dat ik van ma niet mag zien
Mijn 'alles', als je wist hoeveel ik van je hou
ik moet sterk zijn, jij verdient geen rouw

© Copyright John Stoffels