Dag Moeder

De zon brand bijna `s zomers heet
rillingen razen als gek door mij heen
Diep bewogen sta ik wat voor je te staan
denkend aan jou, mij, ons allemaal.

De rozen wiegen zacht in de lentewind
geel als in je tuin, ik sluit mijn ogen
Dan weer starend in de oneindige verte
ik zie je, voel je lach, je troostend woord

De lach die jouw lieve gezicht sierde
je stem, ik hoor hoe je mijn naam roept
Om mij heen lijkt niemand je te horen
zachtjes praat ik met je over niets en alles

Ik staar omhoog naar mooie wolken
in gedachten vlieg ik er tussendoor
Genieten van hun zacht wollig gevoel
land ik plots weer op beide benen

Ik kus je naam, zilver op zwarte steen
een traan en een glimlach, rust nu zacht
Het was fijn je even gezien te hebben
Dag moeder, een fijne Moeder-Dag!

© Copyright John Stoffels