chaos in mijn hoofd

de stress is te groot.
mijn hoofd knalt uit elkaar van verdriet.
ik weet het zeker, deze week trek ik gewoon niet.
al die klote pijn.
stress word me gewoon ff te veel.
elke avond weer huilend in slaap,
terwijl ik me elke ochtend weer opraap.
ik sleep mezelf letterlijk door de dag heen,
proberend te praten, maar dat is zo moeilijk.
het kost zoveel moeite, energie en pijn,
dat ik het liever wil laten.
maar ik wil niet mijn hele leven zo’n wrak zijn.
ik hoop echt dat mijn leven beter kan worden,
maar mijn hoop is erg klein.
het is alsof ik elke keer weer een klap in mijn gezicht krijg.
Proberend sterk op de grond te blijven staan,
maar huilend val ik keer op keer in het diepe.
zonder enige weet van iedereen,
kies ik steeds de makkelijkste weg.
alsof er een pijl door mijn hart schiet.
ik blijf maar leven, in mijn stil verdriet.

© Copyright Verwijderde gebruiker