jaargetijden

Dag dag lieve zomer,
riep de herfst oh zo blij,
mijn tijd is nu gekomen,
de jouwe helaas voorbij.

Te lang vond hij,
te lang heb ik gewacht,
maar nu ik vrij ben,
toon ik al mijn kracht.

Hij was wild en woest,
als door het dolle heen,
totdat koning winter,
uit het niets verscheen.

Wat doe jij hier nu al,
is wat de herfst 'm vroeg,
de winter antwoordde,
ik vind het wel genoeg.

Eeuwig leek het te duren,
het was een barre tijd,
maar eindelijk in maart,
verloor hij de strijd.

Het was de lente die,
met het grootste gemak,
het laatste restje hoop,
van koning winter brak.

De lente liet ons weten,
vogels zullen weer fluiten,
alles zal weer bloeien,
en u kunt weer naar buiten.

Maar de bescheiden lente
zo gaan dat soort dingen,
liet zich door de zomer,
schaamteloos verdringen.

ach verzuchtte de lente,
het moet dan zomaar,
ik kan er niks aan doen,
zo gaat dat nu ieder jaar.

© Copyright cornee