Prematuur

Een popje onder een glazen serreke
Het leven vroegtijdig gekomen
Als de glinstering van een sterreke
Te vroeg nog om te dromen

Gevoelig en fragiel
De liefde die mens geworden is
Het pareltje dat ik bemin
Ik zou willen voelen, dat wat ik mis

Achter glas verstoken
Net als een teer plantje klein
De mooiste bloem ontloken
Nog volkomen 'afhankelijk' zijn

Eindeloos deint de tijd
Eer het kindeke, voldoende resistent
Van het glazen huizeke bevrijd
De échte moederliefde weer herkent..

© Copyright Jozef Verachtert