De clown
Met zicht
achter de coulisse
aan het oog onttrokken
van zijn publiek zag ik hem staan
'n kleine man
gestoken in vrolijke kleuren
met rode neus
breed geschminkte glimlach en
jolig hoedje op zijn piekerig haar
zijn lachende snoet was
vertrokken
toonde een diep verdriet
en over het wit
van 't gekleurde gezicht ontglipte
een verborgen traan
hij zuchtte....de tijd begon te dringen
zijn publiek wil enkel maar
lachen om zijn grappen
en grollen
dus verbergt hij het verdriet
om breed lachend op het podium
te springen
© Copyright loes schaap
Ingezonden door
loes schaap
Geplaatst op
04-04-2008
Over dit gedicht
Een clown moet lachen.