Het land vol met vragen

ik heb je bedolven
onder mijn gaven
mijn bloemen kwamen
de kleur aan je vragen

ik las in je ogen
het licht van de zon
kuste je lippen
zo rood als ik kon

je gaf me de hand
waar je liefde mee schreef
met woorden zo heftig
dat passie lang bleef

je lichaam nog jong
je blik had de tijd
we kozen het pad
richting eindeloosheid

we zijn maar gestopt
in het land vol met vragen
er is nergens een plaats
waar onze liefde kan slagen

© Copyright wil melker