eenzaam

Eenzaamheid, dat ongelukkige gevoel, huilen, willen slapen dat je nooit meer wakker word,
Dat gevoel dat ken ik heel goed, dat het me zo kon breken wist ik niet, ik voelde me altijd een stapje hoger dan me gevoelens, ik wist de controle te houden, ik kon het aan, maar het word me nu gewoon te veel, ik heb me over gegeven aan gevoelens, ik zie wel waar het eindigt, ik snap het niet het lijkt wel of die sterke kant in mij steeds zwakker word, praten kon ik nog, vertellen wat ik voelde kon ik nog, maar nu is het gewoon te veel, niemand ziet wat ik voel,niemand hoeft het te weten ook.
Ik haat mezelf, in alles wat ik doe, zo onzeker als wat, maar die grote bek blijft maar praten, onder mijn masker ga ik langzaam dood. & die glimlach zal me redden maar niet voor lang, want ik kan het niet meer aan het word gewoon te veel. Ik zal niet huilen die tijd is voorbij, in stilte zal ik lijden.

© Copyright rcevd