Denken en kijken

Denken en kijken...

Starend naar een leeg blad...
Triestige muziek op de achtergrond...
Alles waar jij voor stond heb je nu zelf beklad...
"Ons" heb je diep begraven onder de grond...

Ga niet ontkennen dat het mij veel verdriet doet...
Probeer mij af te vragen hoe jij over dit alles denkt...
Moet zeker rekening houden met hoe jij je voelt...
Toch heb je mijn eer, hart, ziel, vertrouwen, geloof,...serieus gekrenkt...

Je kan ons turbulente verleden niet vergeten...
Lig zelf al in het verleden doch kijk je niet meer om...
Weet wel dat het allemaal serieus aan je heeft gevreten...
Had het ergste verwacht maar toch sloeg het in als een bom...

Jammer dat ik niet in jouw hoofdje kan kijken...
Als ik dat doe en ik zeg dat, dan doe jij het af als onzin...
Of ik nu gelijk heb of niet je zal het toch niet laten blijken...
Het heeft geen nut dat ik mij in jouw plaats zet en daarover bezin...

Was nogal gesloten en kon moeilijk alles uiten...
Frustraties uiten daar had ik dan geen problemen mee...
Ben anders nu warm vanbinnen en vanbuiten...
Neem mijn toverstokje en laat mij je betoveren zoals een fee...

Nu ben jij diegene die zich voor mij af gaat sluiten...
Je hebt precies zo'n knopje dat je aan en uit kan zetten...
Nu zet je mij zoals het afval gewoon buiten...
Helaas ik heb zo geen gevoelensknopje dat ik zomaar kan uitzetten...

Ben je echt harteloos of vecht je tegen jezelf of ben je gewoon tegendraads?...
Eigenlijk moet ik daar mee stoppen want dat maakt mij gek...
Ik kan immers niet denken en voelen in jouw plaats...
Mijn wonden bloedden en zijn nog lang niet uitgelekt...

Eigenlijk wil ik gewoon een verklaring en dé waarheid...
Zodat ik het allemaal beter kan verstaan...
Berouw tonen of misschien een woord van spijt...
Kan ik - met of zonder jou - met mijn "leven" verdergaan...

Ons levenspad is nu bijna terug effen...
Ruim jij dat laatste obstakel dan uit de weg?
Ben het waarschijnlijk nog niet echt aan het beseffen...
Het einde of de start van onze nieuwe levensweg...

Mijn kinderen en jij, het gaat jullie goed...
Besef goed dat jullie mijn alles zijn...
Daarom voelt dit dan ook niet aan als voorgoed...
Mama, ik hou van jullie, denk aub aan ons "welzijn"...

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

16-10-2010

Over dit gedicht

Persoonlijk

Tags

Liefde Pijn Verdriet