Wemelen

Wemelen…

Bomen worden zachtjes beroerd door de wind…
Bloemen worden duchtig door bijen bevrucht…
Zonnestralen die alles en iedereen verblind…
Geen dreigende wolken dus geen vuiltje aan de lucht…

Dieren en insecten doen de vreemdste dingen…
Planten richten zich gedwee op naar de hemel…
Vogeltjes hoor je de leukste deuntjes zingen…
Zo’n dagen zorgt dan ook voor heel wat gewemel…

Toch voel ik mij niet goed gezind…
Alles lijkt voor mij één grote klucht…
Waarom? Omdat ik niet meer word bemind…
Daarom dat ik ook naar binnen vlucht…

Tranen vloeien rijkelijk omdat ik ze niet kan bedwingen…
Droge mond, geen speeksel meer, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte…
Toch weiger ik halsstarrig om alles te verdringen…
Gedachten, vragen en twijfels zijn de dingen die in mijn hoofd wemelde…

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

14-10-2010

Over dit gedicht

Persoonlijk

Tags

Liefde