Droefheid van verloren jaren

een vale zon in lucht
waaruit het leven is gevlucht
gebruikt door lijven die
vergeten te bewegen

een dag die krom trekt
door gebrek aan perspectief
verveling is de dief
die uren heeft gestolen

de trage stroom van
dingen die gebeuren
het drijven op gewoonteruis
slaan van klokken en van deuren

de avond ademt
nog geen duisternis
omdat de schemering
vergeten is de dag te sluiten

spaarzaam licht beschijnt
vergetelheid de droefheid
van verloren jaren wie
gaat ons dit allemaal verklaren

© Copyright wil melker