Schemert al herinnering

je gezicht is dood
maar in de lijnen
schemert al herinnering

je warmte is verschoond
maar in je hand ontplooien zich
mijn tranen en jouw troost

je blik bracht leven daagde uit
om meer te geven keek en hielp
als anderen bleven steken

je stem klinkt door in onze woorden
we schrijven zinnen met jouw naam
het verhaal van leven neemt geen einde
beschrijft heel lief jouw waardevol bestaan