giraff

Onder hun huid van teder craquelé
staan zij hun leden langzaam te bewegen
Zij zeggen niets en houden niets verzwegen
en lopen willig met zichzelve mee.

Zij speuren naar het langgerekte dromen,
dat altijd in hun neusgaten vibreert.
Zij hebben van de mensen niets geleerd
en daarom is het licht in hen volkomen.

Zij leven enkel door het doodstil oog.
waarmee zij van de wereld weg geraken.
- Het blijft een ogenblik aan 't zonlicht haken. -

Even bewegen zich de dunne kaken
Maar niemand hoort hun broze monoloog.

© Copyright britt