spiegelbeeld

als ik in de spiegel kijk zie ik een verdrietig kind
een kind die wel liefde wil maar het bij niemand vind, een kind die onzeker is en vooral ook bang een kind die nooit kind mag zijn en daar snap ik niks van,
een kind met tranen op d'r wangen en vragende ogen
een kind die niet meer durft te geloven
in d'r eigen toekomst dromen ..
die naar bed wil en vraagt aan god of ze niet meer op hoeft te staan .. die voor het slapen nog even naar de sterren kijkt uit haar raam ..
en die vol interessen kijkt naar de perfechte volle maan ....
maar de volgende dag als er weer daglicht verschijnt pakt ze haar masker weer zodat haar
echte ongelukkige gezicht weer opnieuw in vrolijkheid verschijnt ..
want er is niemand waar ze mee kan praten er is niemand die beseft wat ze door moet maken ..
soms wil ze schreeuwen van ellende en de pijn van eenzaamheid en het ongelukkig zijn ..
het meisje die elke dag voor de spiegel verschijnt
kijkt met die ogen en die uitdrukking op d'r gezicht dat ze elke dag steeds minder in de toekomst gaat hopen en steeds minder durft te dromen ..
als ik langer in de spiegel kijk zie ik iets bekends
in die ogen, die ogen die me aanstaren met die verdrietige blik het is net alsof ik ontwaak en ik schrik,
heel langzaam begin ik te begrijpen
dat het meisje voor die spiegel met die verdrietige blik dat ik het meisje ben en ik schrik ....

by sema
............
............

© Copyright Sema sevik