Allah weet alles,

Allah weet alles,

Allah weet alles over mij,
Hoe ik mij voel, eenzaam en niet blij,
Iedereen verlaat mijn kleine stad,
Ze verruilen het voor het grote gemak,

Als ik dan hele dagen alleen maar zit,
Niemand om mij heen, ik bid,
Dat geeft dan voor even goed gevoel,
Naar even later voel ik mij weer zo moe.

Geen telefoontje rinkelt er bij mij,
Iedereen is druk, waar zijn zij,
Wij zullen je nooit vergeten wordt er gezegd,
Maar als ze weg zijn ben ik niet meer in tel.

Ik realiseer mij ik heb Allah als vriend,
Hij denkt aan mij en leidt in mijn verdriet,
Vrolijkt mij ook weer op als ik een gebedje schiet,
Ja, Allah is mijn toeverlaat en vergeet mij zeker niet.

© Copyright Said Mondria