onzeker zijn is niet fijn.

Is er iemand die mij aardig vind,
Of lijk ik op een apenkind?
Onzeker is wat ik ben,
Misschien ga ik wel wonen in een caravan.
Misschien ga ik toch maar wonen in de straten,
Dan zullen ze het voelen de mensen die mij achterlaten.
Ik zing geen afscheidslied,
Alleen tegen een stuk bamboeriet.
Want dat is mijn enigste vriend,
Die niets verdiend.
Of misschien toch tegen jou,
Omdat ik misschien toch van je hou.
Maar dat weet ik niet zeker,
Geef me dus maar een beker.
Met water erin,
Dan ben ik tenminste geen afvalgodin.
Ruzie wil ik niet,
Zelfs niet met een stuk vergiet.
Verdriet is wat ik soms heb,
En het is niet nep.
Het zit diep van binnen,
Er zijn toch geen mensen die mij beminnen.
Iedereen laat me in de steek,
Het is net of ik ontbreek.

© Copyright Bente