Ik durf te zijn wie ik ben

Een lange tijd,
Zat ik opgesloten in mijn eigen verdriet,
Verdriet wat niemand ooit troost bied.
Te geloven in mijn eigen lot,
Waar heb ik dit voor verdient god?

Ik durf nu te zijn wie ik ben,
Maar omdat ik niemand meer herken,
Probeer ik opnieuw te beginnen,
Met mijn allerbeste hartvriendinnen,

Maak ik een nieuwe start,
Al is het best apart,
Maar ik ben wie ik ben,
En terwijl ik nu meer mensen ken,

Durf ik te dromen van een toekomst vol plezier,
Terwijl ik nu zegevier.

© Copyright Ellis van Loenhout