Mijn muur.

Ik verga bijna in deze wanhoop.
Een slappe poging om mezelf te redden, is niets meer.
Dit is het leven waar ik altijd bang voor was.
Waar ik altijd bang voor zou blijven.
De schaduwen maken mij vol angst.
Het zwakke licht verblind haast mijn ogen.
De muren laten het leven buiten zich.
Ze weerspiegelen mijn ziel, mijn ziel versplinterd als glasscherven.
Ik heb mijn dromen allang opgegeven.
Ik kan alleen nog hopen, hopen op een beter einde.
Ik zie alleen nog maar leegte in de grote duisternis.
Geen groter verdriet zou mijn doen sterven.
Geen groter verlangen zou mijn doen breken.
Dat alles gekerfd in de muur die alles buiten zich laat.
Mijn muur.
Mijn muur vol wanhoop.
05-03-‘07
22-08-‘10

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

22-08-2010

Tags

Pijn Verdriet