Die nog zomert in mijn geest

takken moeten kraken
bliksemschichten raken
zodat de boom in tweeën splijt

de donder mag weer knopen in
mijn maag gaan maken raken aan
de angst die altijd in me strijdt

want ik ben bang geweest
als kind omdat ik onweer niet
voorspelbaar vond en altijd schrok

zie nu de buien dreigen en
de wind uithalend hijgen als
hij vlaagt door het stervend blad

kijk naar de lente die
nog zomert in mijn geest het
soepele van vroeger lijkt geweest

ik weeg de herfst in de volle
vruchten van de dag en lach
naar jaren die ik nog verwachtds.nl

© Copyright wil melker