de dood
een leegte,, zo erg,, dat je m bijna niet voelt.
maar tegelijkertijd,, je hart open splijt.
je wilt het graag stoppen,, maar toch ook weer niet.
want het is de enige manier,, om om te gaan met je verdriet.
herinnering na herinnering,, spookt door je hoofd.
er is in je hart een groot licht uitgedoofd.
een licht,, dat zo fel was,, zo helder en wit.
maar vergeet niet,, dat dat er nog steeds zit.
niets gaat verloren,, alles blijft bestaan.
maar mischien in een andere gedaante voortaan.
© Copyright mara
Ingezonden door
mara
Geplaatst op
15-08-2010
Over dit gedicht
Dit gedicht heb ik geschreven voor een goede vriendin van mij waarvan de opa is overleden.