Het koesteren van de stilte

ik neem zon
en bloemen mee
mag ik delen in je rust

ik wil komen
bij je dromen omdat
je mijn gevoelens sust

op een bankje
met wat schaduw in
het suizelen van de wind

mag je zachtjes
met mij spreken
jij de vader ik het kind

in het sluiten
van mijn ogen hoor
ik weer je zachte stem

in het koesteren
van de stilte voel ik
dat ik bij je ben

ik kan je nu
geen kus meer geven
ik zal zwaaien in een groet

het weer thuis zijn
voor heel even voelt
na al die tijd zo goed

© Copyright wil melker