Nu je weg gaat

Jammer dat je weg gaat,
maar weet dat je iets achterlaat.
Al die jaren die we deelden,
die me nooit verveelden.

Als vrijwilligers knutselden we met kinderen,
al weet ik dat ik het niet kan verhinderen,
toch zou ik je vast willen houden,
denkend aan die jaren dat we bouwden.

Vele jaren met de kinderen kamperen,
om ze gewoon wat te leren,
speurtocht in het bos,
picknicken op het mos,
spelletjes spelen en met water knoeien,
ravotten en stoeien.

Weet je nog dat we echte sterren waren,
van lapjes, papiertjes en garen,
maakten we de mooiste dingen,
oneindig lang liedjes zingen.

Zo zie ik van alles aan mijn oog voorbij gaan,
maar ik zal stoppen, ik voel al een traan,
nu je weggaat,
weet ik alleen wat je achterlaat.

© Copyright Marill