Door klapwiekende muizen

de maan vervleert
door klapwiekende muizen
haar stralen verkorten schaduwen
naar ontkleurend duister

de grond is nog warm
als het licht
zich spiegelend aan de hemel
de aarde een laatste veeg geeft

maanlicht versijpelt
de vallende schemering
een witte ongebroken roos
domineert verzachtend licht

de roos en de maan
verroekeloosd in hun spel
met de stralen van licht tegen
het inktloze zwart van de nacht

© Copyright wil melker