snijden

Bloedrode druppels,
Vallen op de grond.
Een kras in mijn buik,
Ik wou dat ik niet bestond.

Telkens weer dat snijden,
Niemand die het mag zien.
En telkens ook weer dieper,
1 iemand weet het bovendien.

In mijn linkerhand een mes,
In mijn rechterhand een roos.
Niet bang dat ik zal leiden,
Dit is een groote troost.

Hopend dat het einde ooit zou komen,
Omdat toch niemand me mist.
Niemand zal huilen,
En nee, ik heb me niet vergist.

1 keer sneed ik door,
Dat kon ik beter niet doen misschien.
Want door al die bloedrode druppels,
Kon je mijn arm niet meer zien.

Maar de laatste keer,
Schreef ik 'hate' op mij been.
En kunnen al die messen en rozen,
Ergens anders heen.

© Copyright Lotte