Verdrietig alleen

Kwart over tien, Pauze.
Ik loop stilletjes en snel naar de andere kant van het plijn.

Ik hoor mijn naam.
Ik loop door en negeer het, om niet weer het pispaaltje te moeten zijn.

De mensen op mijn school.
Ze pesten en ze schreeuwen.
Zó oneerlijk, en zo gemeen.

Het gevoel van een ander.
Die regelt dit.
Vol van vertrouwen, En ik?
Ik voel me dan zo alleen..

© Copyright Mi-Amor

Ingezonden door

Mi-Amor

Geplaatst op

15-06-2010

Over dit gedicht

Ervaring van 10 minute geleden.. Boos &'nd Verdrietig..

Tags

Pesterijen