Verdrietig alleen
Kwart over tien, Pauze.
Ik loop stilletjes en snel naar de andere kant van het plijn.
Ik hoor mijn naam.
Ik loop door en negeer het, om niet weer het pispaaltje te moeten zijn.
De mensen op mijn school.
Ze pesten en ze schreeuwen.
Zó oneerlijk, en zo gemeen.
Het gevoel van een ander.
Die regelt dit.
Vol van vertrouwen, En ik?
Ik voel me dan zo alleen..
© Copyright Mi-Amor
Ingezonden door
Mi-Amor
Geplaatst op
15-06-2010
Over dit gedicht
Ervaring van 10 minute geleden.. Boos &'nd Verdrietig..