Het gevaarvolle genot

je lippen krulden pijn
er vonkte woede
in je ogen maar
je stem fluisterde fijn

je daagde uit met mij
de grenzen te passeren
het gevaarvolle genot
van balanceren te proberen

je lichaam vroeg me
het te breken zo dat jij jezelf
kon overgeven en op de toppen
van je zenuwen kon zweven

ik heb je niet gespaard
en rauw genomen we gingen
door het diepste dal zijn
op de hoogste berg gekomen

het was de hemel waar
we in verrukking zijn gebleven
jij was godin en ik een god
samen schiepen we nieuw leven

© Copyright wil melker