Zo vrij
Altijd wist hij dat hij vliegen kon:
een kleine afzet en de grond liet los.
Aanvankelijk vloog hij dan zo laag
dat één voet nog de vloer kon raken
maar snel werd elke torenspits punt van geloof
en ieder mens versimpelde tot plat ovaal.
Altijd stond hij stil op zijn balkon,
een glans van zeker weten in zijn ogen.
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
20-05-2010
Over dit gedicht
Was het maar zo