Zo vrij

Altijd wist hij dat hij vliegen kon:
een kleine afzet en de grond liet los.

Aanvankelijk vloog hij dan zo laag
dat één voet nog de vloer kon raken

maar snel werd elke torenspits punt van geloof
en ieder mens versimpelde tot plat ovaal.

Altijd stond hij stil op zijn balkon,
een glans van zeker weten in zijn ogen.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

20-05-2010

Over dit gedicht

Was het maar zo

Tags

Vrij