zonlicht

verlangend naar het zonlicht

soms zou ze willen vluchten uit het leven dat ze leide
soms zou ze als een zwaan haar vleugels willen spreiden
dan zou ze willen vliegen,vliegen in de nachten
en vanaf een hoge rots op het eerste zonlicht willen wachten

op regenachtige dagen vloog ze boven de wolken uit hoog tot bij de zon
zodat ze de warme klanken van de vlamen horen kon
wat kon ze naar de warmte verlangen
kon ze de warmte maar vangen

het zou haar bevroren hart ontdooien
en ze zou het bij zich dragen
want dan zou ze verlost zijn
van de wervelwind van vragen

ze probeerde de laatste straaltjes te vangen
haar hart brande van verlangen
maar de zon ging onder in het duister zat ze maar te staren
te kijken naar haar handen naar waar eens de zonne straaltjes waren....

© Copyright miiss-kayleigh

Ingezonden door

miiss-kayleigh

Geplaatst op

10-05-2010

Over dit gedicht

zonlicht

Tags

Zonlicht