moe van leugens

Wat moet ik nu beginnen
ik weet het allemaal niet meer
Ik ben moe van alle leugens
van alle vernederingen elke keer
Heel vaak heb ik verdriet:'-(
ik leef in eenzaamheid
Er is niemand die het aan me ziet
ze zien me als een vrolijke jongen
Maar de waarheid is anders dan ze denken
ik ben anders dan ik me gedraag
de ware gevoelens hou ik achter
de gevoelens die ik elke dag weer wegvaag
Zodat niemand er ooit achter komt
het is zo'n zware taak
Elke dag met vrolijkheid vermomt
en huilen wanneer ik alleen ben, zo vaak

Het kan me allemaal niks meer schelen
ik wil dat het stopt
Zodat ik mijn wonden kan helen
dat mij leven weer klopt
Dat ik me niet meer zo nietig voel, en zo klein
ik wil de echte waarheid kennen
zodat zelfs mijn glimlach geen leugen meer zal zijn
Laat mij een echt leven lijden.
dat ik altijd bij jou kan zijn,

© Copyright thunderboyruinen

Ingezonden door

thunderboyruinen

Geplaatst op

10-05-2010

Over dit gedicht

eenzaamheid

Tags

Leugens Verdriet