Het licht

ooit blies Hij de woorden in mijn
gitzwarte lichaam - ik besta,
leef, ben het lichtpuntje in het
donkerste plekje van ieder mens -
het duurde amper een seconde
of Hij was weer verdwenen.

- alsof Hij er nooit was geweest -

je zou veronderstellen dat het
een droom, fantasie of hopeloos
gebed was, en me naïef vinden als
ik zou zeggen dat Hij een handje
geluk in mijn ogen heeft geblazen.
(zoals Klaasvaak dat iedere nacht doet)

- nee, ze zijn beide slechts een geruststelling
dat je de volgende dag weer wakker zult worden -

maar sinds die ene seconde kijk ik
steeds vaker bij mensen naar binnen
(ik heb altijd gedacht dat pupillen zwart
waren) en zie ik een helder wit fonkelend
sterretje dat me bijna smekend aankijkt
en me weer dat ene gevoel lijkt te geven.

- Hij bestaat -

dus laat me maar leven in de
duisternis zodat ik kan geloven
in het licht dat Hij me ooit heeft
beloofd.

© Copyright Renee Bindels