Een wit bedje

Ik zie een wit bed.
Een wit bed in een grote witte kamer.
Ik zie een jongen liggen.

Ik zie een wit bed.
Een wit bed in een grote witte kamer.
Ik zie een meisje liggen.

Ik zie een wit bed.
Een wit bed in een grote witte kamer.
Ik zie een meisje liggen.

Ik zie een wit bed.
Een wit bed in een grote witte kamer.
Ik zie een meisje liggen.

Ik zie 4 kinderen op bed liggen.

Ik zie een wit bed.
Een wit bed in een grote witte kamer.
Ik zie een mama liggen.

Ik zie een wit bed.
Een wit bed in een grote witte kamer.
Ik zie een papa liggen.

Ik zie ouders in een wit ziekenhuis.

Ik zie een wit baby-bedje.
Een wit baby-bedje in een grote witte kamer.
Ik zie een baby liggen.

Ik zie een wit baby-bedje.
Een wit baby-bedje in een grote witte kamer.
Ik zie een baby liggen.

Ik zie een wit baby-bedje.
Een wit baby-bedje in een grote witte kamer.
Ik zie een baby liggen.

Ik zie een heel gezin in een witte kamer liggen. Huilen, schreeuwen.

Ze mogen elkaar niet zien.
De kinderen mogen de ouders niet zien.
De ouders mogen elkaar niet zien.
Ze mogen elkaar niet zien.

Hoe hard kan het zijn, als je juist op zo'n moment je eigen ouders niet kan zien?

1 klap! 1 gezin in het ziekenhuis.
En wat willen ze elkaar toch zo graag zien en elkaar zo graag omarmen!.
En op een dag zien ze hun gezin. Hun ouders, hun kinderen.
Ze zien het ongeluk zelf.
4 gebroken benen. 6 gebroken ribben. 2 hersenschuddingen. 4 gebroken armen. 1 gebroken pols. 23 wonden. 74 blauwe plekken. 32 schaafwonden.

Jullie komen er wel! Jullie zijn er al!

© Copyright vivienne