Verdrietig en boos
Jij gaat zo makkelijk verder met je leven,
ik ben alleen achtergebleven.
Alleen me familie staat nog aan mijn zij,
ben je nu blij?
Jij maakt mij zwart bij anderen,
ik wil dat je daarin gaat veranderen.
Alsof wij samen zulke slechte tijden hebben gehad,
of heb je me nooit liefgehad?
Ik weet het allemaal niet meer,
wat ik wel weet is het doet me zeer.
Jij klaagt dat je nu pas weet wie je vrienden zijn,
ga nou niet janken zo van het doet pijn.
Jij moet niet klagen wand jij hebt ze allemaal naar jou toegetrokken,
maar ik zal er voor knokken!
Knokken om er weer bovenop te komen,
ook al heeft iemand anders mijn plaats ingenomen.
© Copyright Maaike Tosti
Ingezonden door
Maaike Tosti
Geplaatst op
25-04-2010
Over dit gedicht
Geschreven na aanleiding van een stukje tekst die ik gelezen heb....