Verdrietig van binnen

Verdrietig van binnen
Vrolijk buiten
Stond ze daar in een hoekje
Iedereen sluitte haar buiten

Heel erg eenzaam
Op het randje van het plein
Verscholen in een hoekje
Hopend zat ze er snel niet meer zal zijn

Ze keek naar een bloemetje
Bloeiend in de lentezon
Ze wou dat ze anders was
Was ze maar niet zo stom

Kijkend naar het bloemetje
Bloeiend in de lentezon
Wou dat ze blij kon kijken
Ze wou dat ze dat kon

Iedereen denkt dat ze gelukkig is
Want ze heeft een grote mond
Iedereen denkt dat ze gelukkig is
Maar vanbinnen heeft ze een grote wond

Een wond in haar hart
Dat maar niet wil helen
Een wond in haar hart
Ach...wat kan haar het schelen

Geen wolkje aan de lucht
De zon schijnend op haar gezicht
Pakt ze een pistool uit haar zak
Op haar slaap gericht

Ze denkt dat niemand haar zal missen
Ze zijn vast blij om van haar af te zijn
Haalt ze de trekker over
Van haar revolver


Groetjes My

ps. zo voel ik me niet hoor;)

© Copyright letney12

Ingezonden door

letney12

Geplaatst op

15-04-2010

Over dit gedicht

Buiten gesloten

Tags

Lente Verdriet