Het verdwijnen van mijn dromen

mijn vergezichten komen dichterbij
brokken die ik levend had begraven
ze kleuren nieuw in oude pijn
die lasten wil ik nu gaan dragen

emoties wisselden te snel voor mij
ik kon ze niet vertragen
mijn visie was te smal niet vrij
ik kon aan niemand antwoord vragen

schimmen die mijn warmte stalen ogen die mij haatten
een witte vlakte liet mij staan door iedereen verlaten
open bloot alleen de zon om in te huilen
geen warme hand geen knusse hoek om in te schuilen

ik breek gezichten met de hand
emoties laat ik komen ik reken af
met mijn verstand die moeite zal me niet belonen
het doet zo zeer het verdwijnen van mijn dromen


wil melker
12/04/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl

© Copyright wil melker