Meisje in de spiegel

Woorden vormen een masker,
Met zwarte tranen van verdriet,
Altijd door het koude vuur,
Alleen jij die het ziet.

Van buiten lach ik altijd mee,
Van binnen huil ik zacht,
Niemand heeft het idee,
Dat alleen mijn masker lacht.

Het is niet eenvoudig,
Tonen van verdriet,
Het vertellen aan anderen,
Over de gevoelens die ik toeliet.

Ik kan m’n masker opzetten,
Alleen jij, in de spiegel merkt dat meteen,
Niemand ziet hoe ik me voel,
Alleen mijn spiegelbeeld kijkt door mij heen.

© Copyright Anouk van de Elzen