hoelang hield je anders nog je mond

Soms waren er momenten,
dat het niet helemaal goed ging.
Jij sloot me dan in je armen,
en was je weer mijn lieveling.

Ik ging voor een weekje weg,
ik miste je elke dag steeds een beetje meer.
Ik smste je vaak,
ik kreeg niks terug en dat deed me zeer.
Mijn week was overdag super,
maar ’s avonds niet meer.
slapen kon ik niet goed,
ik lag alleen maar te piekeren over meneer.

Ik zat weer in de bus,
terug naar huis.
hopend dat jij er straks zal staan,
dat je me weer in je armen sluit.

Dat hopen had ik beter niet kunnen doen,
mijn familie was er, alleen hij niet.
Toen kreeg ik een raar gevoel,
een gevoel met verdriet.

Ik was weer terug op school,
had een leuke week gehad.
Maar nog steeds was er dat gevoel,
dat gevoel wat ik niet graag bezat.

Ik moest jou confronteren,
anders hield jij nog steeds je mond.
Je wou graag beste matties blijven,
en op dat moment zat er in mijn hart, een wond.

Voordat ik wegging hadden we nog gepraat,
ik had het gevoel dat het weer goed zat.
Maar toch had je die gedachte toen al,
als je het toen gelijk al had gezegt, had ik die rot gevoelens ook niet gehad.
Lag ik ’s avonds niet te piekeren over jou,
en kon ik je misschien wel beter uit mijn hoofd zetten.

© Copyright Amanda Reimert