de oorlog.

Ik loop over straat en kijk om me heen,
Ik kijk nog eens goed en ik zie er geen één.
Al die mensen in een keer weg,
Wat een pech,
Want voor deze mensen had ik respect,
Waarom is deze oorlog zo uitgelekt?
Mijn vrienden en familie
iedereen ben ik kwijt,
Ik hield zoveel van hun
dat is een feit.
En dat allemaal door een man,
Hij bedacht een groot rampenplan.
Zodat bijna iedereen overleed,
Mijn leven zonder hun wordt nooit meer compleet.
De oorlog duurde erg lang,
Iedereen was erg bang.
Nu loop ik hier alleen,
Met veel kapotte huizen om me heen.
Die bommen verwoestten
alles hier in de buurt,
Veel mensen werden weggestuurd.
Naar concentratiekampen
over heel de wereld,
Daar werden ze in rijen opgesteld.
Niet veel leven er nog van,
Dat was ook zijn plan.
Iedereen heeft nu veel verdriet,
Van al die mensen die hun verliet.
Maar nu is die man er niet meer,
Hij schoot zich zelf nee.
Alleen iedereen laat hij achter
en is heel getreurd,
Want ieder eens hard is nu verscheurd.

© Copyright Chantal