Voor Martine

1 seconde en alles verandert
1 seconde en leven wordt dood
1 seconde en een lach wordt een traan
1 seconde en geluk wordt verdriet
1 seconde en plannen voor de toekomst wordt heimwee naar het verleden
1 seconde en niets zal nog zijn wat het was
Want in die ene seconde ben jij doodgegaan.
Wat hadden we graag die ene seconde overgeslagen.
En als dat niet kon, wat hadden we je dan graag in die ene seconde willen zeggen wat we niet genoeg gezegd hebben:
Martine, bedankt dat je in ons leven was, bedankt voor je goede zorgen, bedankt voor wat je voor ons betekent en we zien je graag.
Hopelijk hoor je ons daar op je blauwe wolkje en is het nog niet te laat.
Ik zwaai nog een laatste keer naar jou en hoop stiekem dat je terugzwaait.
Dag Martine, bedankt, tot ziens misschien.

© Copyright Sophia

Ingezonden door

Sophia

Geplaatst op

10-03-2010

Over dit gedicht

De partner van mijn schoonvader is op 58 jarige leeftijd plots overleden aan een hartinfarct. Dit is het gedicht dat ik aan haar opdraag.

Tags

Plotsoverlijden