Een leven vol verdriet

Tranen, rollend, over haar glansbruine huid
De merel die zuiver voor haar fluit
Een laatste brief aan haar geschreven
Over zijn ellendige leven

Tranen, vallend, van haar mooie gezicht
En hij, uitgemaakt voor een vuile nicht
Vedriet, schaamte en woede stapelden zich op
En pakte dan toch de strop

Tranen, spattend, op de houten vloer
Deed haar denken, aan het laatste van haar broer
Zijn leven kapot gemaakt door haat
En vrienden, vol verraad

© Copyright Laysan Geheim