Waarom?

Mijn hart, nog steeds in honderdduizend stukjes.
Je weet dat, maar je doet niks.
Je hebt me gekwetst met je woorden. Jij zegt van niet. Maar het is wel zo. Snap je dat dan niet?
Misschien wilde je me niet kwetsen. Nou geloof me, je hebt nu juist veel stukgemaakt.
Je hebt degene die het meeste van jou houdt zonder respect behandeld.
Ik probeer te achterhalen waar het nou fout is gegaan?
Ik probeerde bij te komen van de boosheid die ik van binnen voelde, zonder jou daarmee lastig te vallen, maar dat mocht niet zo zijn.
Waarom moest je op dat moment zo tekeer tegen mij gaan?
Waarom kon jij er niet mee omgaan dat ik jou niet confronteerde met het feit waar ik diep van binnen teleurgesteld om was?
Waarom moest je boos worden op mij en me met harde woorden de deur wijzen?
Begreep je het dan niet? Dat we dit samen wilden doen?
Ik voel me leeg, ik voel veel verdriet. En het doet pijn om mezelf nu af te vragen of jij wel genoeg van mij houdt, omdat je me zo hebt laten zitten.
Doet het jou dan niks?
Begrijp je dan niet dat ik boos kon zijn?
Ik zal dit alles voor mijzelf op een rijtje moeten zetten, voordat ik begrijp wat er nou eigenlijk echt is gebeurd.
Ik sta versteld, ik hoor de wereld niet meer om mij heen.
Tot dit gevoel over is zal ik me afvragen wat er nou eigenlijk mis is gegaan en wat ik fout heb gedaan.
Tot die tijd wil ik graag alleen zijn en zullen excuses minstens op zijn plaats zijn.

© Copyright Summerlove