De speeltuin aan de overkant

Als ik uit mijn raam kijk,
dan zie ik daar een speeltuin.
Met een wip, een glijbaan en in het midden een grote eik.
Iedere dag kijk ik, en de bladeren kleuren langzaam bruin.

Zijn onze dagen dan geteld?
Zijn we nu verleden tijd?
Laat die vonk weer overslaan, die dag dat je smelt!
Want dat je van me hield, dat was toch een feit?

Steeds die speeltuin aan de overkant.
Waar ik je heb ontmoet.
Is er nog steeds de liefde die daar onder de eik brand.
Dat er liefde was in overvloed!

Geef me die dag weer terug.
De ruzie die we maakte.
Je maakte het uit, je reageerde zo stug!
Je was de gene die over me waakte.

Maar zolang je weg bent.
En niet meer bij me komt.
Ben ik oppervlakkig en ruw als cement
Maar nu blijven de herineringen achter onder die grote eik.

© Copyright Boó